تحصیلات در غزه

با درود
خوشبختانه و يا متاسفانه،اين يادداشت نيز به ترجمه يك متن در مورد نوار غزه اختصاص دارد.همانطور كه در يادداشت قبلي هم نوشتم، درج اين اخبار به معني تاييد آن نيست. قضاوت درستي و يا نادرست بودن آن به عهده خواننده گرامي. هدف اصلي اين وبلاگ فقط آموزش مي باشد.به كساني كه علاقه مند به يادگيري زبان آلماني از ابتدا هستند نيز قول مي دهم كه ادامه آموزش تلفظ را به زودي در وبلاگ قرار دهم.
يادداشت بعدي كه تا قبل از ساعت 24 امشب بر روي وبلاگ قرار خواهم داد، خبري از ايران، در يكي از رسانه هاي آلماني زبان است.

Abitur – und dann?

Sie haben ihr Abitur in der Tasche, wollen Mediziner oder Jurist werden. Aber die Zukunft für die junge Generation in Gaza sieht dunkel aus: Nur für ganz wenige gibt es hier Arbeit oder eine Ausbildung.

‎
Es ist Ferienzeit in Gaza. Die Kinder spielen auf der Straße oder gehen in die kostenlosen Ferienlager der UN und der Hamas. Für die Jugendlichen aber gibt es kaum etwas zu tun. Gerade haben Mohammed und seine Mitschüler ihre Abschlussprüfungen geschrieben. Jetzt warten sie auf ihre Ergebnisse. Und danach? "Ich hoffe, dass ich mein Abitur bestehe. Dann möchte ich im Ausland Journalismus studieren. Ich will versuchen, ein Stipendium zu bekommen", erzählt Mohammed. Seine Freunde haben ähnliche Pläne: Mussa möchte Krankenpfleger werden und Ashraf will Jura studieren.

Doch die Aussichten dieser jungen Männer sind schlecht. Es gibt keine Arbeit im Gazastreifen. Selbst gut ausgebildete Absolventen finden keinen Beruf. Viele träumen davon, den Gazastreifen zu verlassen. Sie möchten sich weiterbilden oder im Ausland ihr Glück versuchen. Aber das gelingt nur den wenigsten.

Einer, der es geschafft hat, ist Sami Abdel Shafi. 17 Jahre lang hat er in den USA gelebt, studiert und gearbeitet. Im Jahr 2003 hat er seine gut bezahlte Stelle aufgegeben und ist nach Gaza zurückgekommen. Als Unternehmensberater und Mitarbeiter einer Stiftung möchte er beim Aufbau einer modernen Gesellschaft helfen.

Aber Shafi sieht schwarz, wenn er an die Zukunft des Gazastreifens denkt. "… die Menschen hier sind völlig eingeschlossen, eingesperrt wie in einem Gefängnis", erklärt er. Mehr als die Hälfte der Bevölkerung im Gazastreifen ist jünger als 18 Jahre. Diese Generation leidet unter der Herrschaft der Hamas und hat keine Aussicht auf Bildung oder Arbeit. Shafis Erfolgsgeschichte wird wohl eine Ausnahme bleiben.

دیپلم و بعد از آن ؟؟؟

آنها دیپلم در دست می خواهند دکتر یا وکیل شوند. اما آینده برای نسل جوان در غزه سیاه به نظر می رسد. فقط برای تعداد کمی، ادامه تحصیل و کا مهیا است.

فصل تعطیلات در غزه فرا رسیده است. کودکان در خیابان ها مشغول بازی هستند و یا به مکان های مخصوص کودکان که از طرف سازمان ملل و حماس ساخته شده، مراجعه می کنند. اما جوانان کاری برای انجام دادن ندارند. در حال حاضر محمد و همکلاسانش امتحان پایان سال را داده اند و منتظر نتایج آن هستند. و بعد از آن؟؟؟ محمد می گوید:" من به قبول شدن در امتحانات و گرفتن دیپلم امیدوارم. بعد از آن می خواهم در خارج، روزنامه نگاری بخوانم. می خواهم تلاش کنم، تا بتوانم بورسیه تحصیلی به دست بیاورم." دوستان او نیز برنامه های مشابهی برای آینده دارند. موسی می خواهد پرستار شود. اشرف می خواهد وکالت بخواند.

امیدواری این مردان جوان بی فایده است. کاری در نوار غزه وجود ندارد. حتی کسانی که دارای سطح تحصیلات عالی هستند، نمی توانند کاری پیدا کنند. خیلی ها رویای ترک غزه را دارند، آنها می خواهند ادامه تحصیل دهند یا در خارج شانس خود را امتحان کنند.
یکی از کسانی که به این آرزو رسیده "سامی عبدل شفی" است. او 17 سال در آمریکا، درس خوانده، زندگی کرده و صاحب شغل پردرآمدی بوده. در سال 2003 او شغل پردرآمد خود را رها کرده و به غزه بازگشته است. او به عنوان مشاور و کارمند یک شرکت، می خواهد به ساختن یک جامعه مدرن کمک کند.

اما شفی به آینده غزه، چندان امیدوار نیست. او می گوید: "مردم در اینجا زندانی هستند، درست مثل یک زندان.". بیش از نیمی از جمعیت غزه، زیر 18 سال سن دارند. این نسل جوان، تحت حکومت حماس در حال زجر کشیدن است. آنها امیدی به ادامه تحصیل و یا پیدا کردن کار ندارند. داستان موفقیت شفی، احتمالا یک استثنا است.