آنا فرانک -- Anne Frank
Anne Frank
Das jüdische Mädchen Anne Frank wäre gerne eine berühmte Schriftstellerin geworden. Aber sie überlebte den Nazi-Terror nicht. Berühmt wurde sie dennoch. Ihr Tagebuch zählt zu den meistverkauften Büchern der Welt.
Am 12. Juni 1942 bekam Anne Frank zur ihrem 13. Geburtstag ein Tagebuch geschenkt, das sie später weltweit berühmt machen sollte. Neun Jahre zuvor war die jüdische Familie Frank vor den Nazis aus Deutschland nach Amsterdam geflüchtet. Doch ab Juli 1942 waren Juden auch dort nicht mehr sicher. Annes Vater Otto Frank bat seine Sekretärin Miep Gies und drei andere Mitarbeiter um Hilfe. Sie fanden im Hinterhaus der Prinsengracht 263 ein Versteck für die Franks und eine befreundete Familie. Der Eingang war hinter einem Bücherregal verborgen.
Anne musste zusammen mit sieben weiteren Menschen auf engstem Raum leben. Die Atmosphäre wurde immer angespannter. Das Tagebuch wurde zu Annes wichtigstem Verbündeten. Zwischen 1942 und 1944 notierte sie darin Gedanken, Hoffnungen und Ängste einer Jugendlichen, die sehr erwachsen klingen. "Ich weiß, dass ich nicht sicher bin. Und ich habe Angst vor den Zellen und Konzentrationslagern", schrieb sie.
Die Geschichten aus dem Tagebuch sollten ihr erster Roman werden. Einen Titel hatte sie auch schon: "Das Hinterhaus". Aufgeschrieben hat Anne Frank ihr tägliches Leben in der Enge und Isolation. Doch als sie und die sieben anderen im August 1944 verraten und deportiert wurden, blieb das Tagebuch in Amsterdam. Anne und ihre Schwester Margot starben im März 1945 kurz vor Kriegsende im Konzentrationslager Bergen-Belsen.
Das Tagebuch hat Miep Gies in Sicherheit gebracht. Sie übergab es ungelesen an Otto Frank, der als einziger überlebt hatte. Der veröffentlichte die Notizen seiner Tochter. "Ich will nicht umsonst gelebt haben wie die meisten Menschen. [...] Ich will fortleben, auch nach meinem Tod", heißt es darin. In der Prinsengracht 263 erinnert heute ein Museum an die junge Autorin: das Anne-Frank-Haus.
Am 12. Juni 1942 bekam Anne Frank zur ihrem 13. Geburtstag ein Tagebuch geschenkt, das sie später weltweit berühmt machen sollte. Neun Jahre zuvor war die jüdische Familie Frank vor den Nazis aus Deutschland nach Amsterdam geflüchtet. Doch ab Juli 1942 waren Juden auch dort nicht mehr sicher. Annes Vater Otto Frank bat seine Sekretärin Miep Gies und drei andere Mitarbeiter um Hilfe. Sie fanden im Hinterhaus der Prinsengracht 263 ein Versteck für die Franks und eine befreundete Familie. Der Eingang war hinter einem Bücherregal verborgen.
Anne musste zusammen mit sieben weiteren Menschen auf engstem Raum leben. Die Atmosphäre wurde immer angespannter. Das Tagebuch wurde zu Annes wichtigstem Verbündeten. Zwischen 1942 und 1944 notierte sie darin Gedanken, Hoffnungen und Ängste einer Jugendlichen, die sehr erwachsen klingen. "Ich weiß, dass ich nicht sicher bin. Und ich habe Angst vor den Zellen und Konzentrationslagern", schrieb sie.
Die Geschichten aus dem Tagebuch sollten ihr erster Roman werden. Einen Titel hatte sie auch schon: "Das Hinterhaus". Aufgeschrieben hat Anne Frank ihr tägliches Leben in der Enge und Isolation. Doch als sie und die sieben anderen im August 1944 verraten und deportiert wurden, blieb das Tagebuch in Amsterdam. Anne und ihre Schwester Margot starben im März 1945 kurz vor Kriegsende im Konzentrationslager Bergen-Belsen.
Das Tagebuch hat Miep Gies in Sicherheit gebracht. Sie übergab es ungelesen an Otto Frank, der als einziger überlebt hatte. Der veröffentlichte die Notizen seiner Tochter. "Ich will nicht umsonst gelebt haben wie die meisten Menschen. [...] Ich will fortleben, auch nach meinem Tod", heißt es darin. In der Prinsengracht 263 erinnert heute ein Museum an die junge Autorin: das Anne-Frank-Haus.
آنا فرانک
"آنا فرانک" یهودی آرزو داشت که روزی نویسنده شود.اما او از کشتار نازی ها جان سالم به در نبرد. ولی در هر صورت او به شهرتی جهانی رسید. دفترخاطرات او به عنوان پرفروش ترین کتاب جهان شناخته می شود.
در تاریخ 12 ژوئن 1942 آنا فرانک برای تولد 13 سالگی خود، یک دفتر خاطرات هدیه گرفت. که بعدها این دفتر باعث معروف شدن او شد. 9 سال قبل از این، خانواده یهودی او از دست نازی ها در آلمان به آمستردام فرار کرده بودند. از سال 1942 یهودی ها در آمستردام هم امنیت جانی نداشتند. "اوتو فرانک"(پدر آنا) از منشی خود، خانم "میپ گیس" و سه همکار دیگرش درخواست کمک کرد. آنها در پشت خانه ای در "پرینزن گراخت 263" یک مخفیگاه برای خانواده فرانک و یک خانواده آشنای دیگر یافتند. ورودی این مخفیگاه در پشت یک قفسه کتاب قرار داشت.
آنا مجبور بود همراه با هفت نفر دیگر در یک جای تنگ زندگی کند. جو مخفیگاه بسیار ملتهب بود و هر لحظه امکان داشت افراد داخل پناهگاه با هم به مجادله بپردازند. تنها یار و مونس آنا دفتر خاطرات وی بود. بین سالهای 1942 تا 1944 او نظرات، امیدها و ترس های یک نوجوان را که هر روز بزرگتر و بیشتر می شدند را می نوشت:" من می دانم که امنیت ندارم. من از زندان و اردوگاههای کار اجباری وحشت دارم."
داستانهای دفترخاطرات او می باید به نخستین رمان او تبدیل می شدند. او حتی یک نام هم برای کتاب خود در نظر گرفته بود:
"Das Hinterhaus ". نوشتن دفترخاطرات را آنا فرانک در تنهایی و تنگنا انجام داد. وقتی مکان اختفای آنها در آگوست سال 1944 لو رفت، او و خانواده اش را به آلمان بازگرداندند. اما دفتر خاطرات در آمستردام باقی ماند. آنا و خواهرش "مارگوت" در مارس سال 1945، کمی قبل از پایان جنگ جهانی دوم، در اردوگاه کار اجباری "برگن بلزن" جان باختند.
دفترخاطرات آنا را خانم "میپ گیس" در جایی امن نگهداری کرد. او دفترخاطرات را نخوانده به "اوتو فرانک"(پدر آنا) تحویل داد. "اوتو فرانک" تنها کسی از خانواده بود که جان سالم به در برد. او نوشته های دخترش را منتشر ساخت.
جمله ای از دفترخاطرات آنا فرانک:"من نمی خواهم مانند خیلی از انسانها پوچ زندگی کنم. .... من می خواهم زندگی را ادامه دهم، حتی بعد از مرگم."
امروز در "پرینزن گراخت 263" یک موزه در باره آنا فرانک، یادآور خاطرات این نوجوان است.
نظرات
ارسال یک نظر