(توجه کنید که ترجمه این اشعار کار من نیست و نخواهد بود!!!) چندان بخورم شراب کاین بوی شراب – آید ز تراب چون روم زیر تراب گر بر سر خاک من رسد مخموری – از بوی شراب من شود مست و خراب Als Du das Leben schufst, schufst Du das Sterben: Uns, Deine Werke, weiht’st Du dem Verderben. Wenn schlecht Dein Werk war, sprich, wen trifft die Schuld? Und war es gut, warum schlägst Du’s in Scherben? نیکی و بدی که در نهاد بشر است – شادی و غمی که در قضا و قدر است با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل – چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است Und diese Schale “Himmel”, deren Rand Uns bis wir enden wie ein Pferch umspannt: Fleh nicht zu der um Rettung auf – sie rollt Gleich dir ohnmächtig in der Allmacht Hand. می خور که بزیر گل بسی خواهی خفت – بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت زنهار بکس مگو تو این راز نهفت – هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت Giess Wein in meine Hand für meine Hand für mein entflammtes Herz, Da dieses flücht’ge Leben nur Täuschung ist und Traum. Gib acht der Jugend Feuer ist dem Wasser gleich! Freu Dich, des Sch
نظرات
ارسال یک نظر